Obyczajowy 2000

Mostowiakowie to wielopokoleniowa rodzina – są tu dziadkowie: Lucjan i Barbara, czwórka ich dorosłych dzieci: Maria, Marta, Marek i Małgorzata, którzy mają już swoje własne ogniska domowe. Członków rodziny łączy niegasnąca miłość i zrozumienie. Dzieci nieustannie znajdują oparcie w dziadkach, bez względu na wagę spraw, czasem zabawnych, często jednak bardzo poważnych. Są dla siebie nawzajem podpora i zachętą, zarówno dzieci dla rodziców jak i dla starszego pokolenia. Choć i w tej rodzinie zdarzają się spory a nawet kłótnie – mimo to potrafią znaleźć rozwiązanie do przyjęcia przez wszystkich. To miłość sprawia, że rodzina jest silna.

Niewielkie miasteczko w południowej Francji, początek lat 90. Przybywa tam Vianne Rocher (Juliette Binoche), ze swoją ośmioletnią córką. W wynajętym nieopodal kościoła lokalu kobieta chce otworzyć cukiernię, co wywołuje gwałtowny sprzeciw lokalnej społeczności.

Szesnastoletni Jamal Wallace (Brown) jest utalentowanym sportowcem z Bronxu, który skrycie marzy o karierze literackiej. William Forrester (Connery) jest powieściopisarzem, który żyje w samotności, z dala od świata. Przed laty wydał książkę, która przyniosła mu sławę, po czym wszelki słuch o nim zaginął. Dzięki przypadkowemu spotkaniu Forrester zostaje mentorem Jamala. Służy mu swą wiedzą i doświadczeniem nie przypuszczając nawet, że niezwykła przyjaźń odmieni ich obu. Za radą Forrestera Jamal weźmie sprawy w swoje ręce, a pisarz uświadomi sobie, że musi przełamać wewnętrzne opory i ponownie stawić czoła światu.

Opowiadanie Hanny Krall, na którego podstawie powstał scenariusz Cezarego Harasimowicza, przywołuje autentyczną historię. Bezdzietne małżeństwo przechowuje podczas wojny żydowską kobietę. Dziewczyna zachodzi w ciążę ze swoim "wybawcą", w ukryciu rodzi dziecko. Córka ma dwie matki i jednego ojca.

Akcja telenoweli rozgrywa się wokół tytułowej plebanii, która w społeczności gminnej jest miejscem wyjątkowym. To nie tylko przedsionek do "sacrum", ale przede wszystkim - miejsce, w którym ogniskuje się większość miejscowych zdarzeń, problemów i konfliktów.

Film opowiada historię Rona Deckera (Edward Furlong), zamożnego, młodego chłopaka, który pochodzi z dobrej rodziny. Trafia on do więzienia za handel narkotykami. Poprzez swojego współlokatora z celi poznaje Earla Copena (Willem Dafoe), który jako recydywista ma spore znajomości. Jest przy tym bardzo inteligentny i zna się na prawie. Z czasem między nimi dwoma rodzi się prawdziwa przyjaźń.

Eugene jest niezwykle zorganizowanym człowiekiem, wszystko w jego życiu ma swoje miejsce. Jest nauczycielem w jednej ze szkół, uczy między innymi Trevora, syna Arlene McKinney. Pewnego dnia, Eugene zadaje dzieciom pytanie: Rozejrzyj się wokół siebie i spróbuj naprawić to, co ci się nie podoba. Czy można naprawić ludzi? Tylko Trevor poważnie podchodzi do zagadnienia, wymyśla system, który ma za zadanie niesienie pomocy innym ludziom.

Tomek Strusiński, zwany Strusiem miał wszystko: dobrą pracę w największej kancelarii prawnej w Warszawie, jeździł drogim autem, był przystojny i miał powodzenie u kobiet. Jego życie uległo zmianie z chwilą, gdy w firmie, z prośbą o pomoc zjawiła się Justyna. Jak się okazało, była ona córką prezesa bankrutującej fabryki azbestu, sponsorującego miejscową drużynę koszykarską Azbesty Pomorze. Struś zauroczony dziewczyną próbuje jej pomóc i uratować klub. Podejmuje decyzję, w rezultacie której... wylatuje z pracy. Jego życie ulega radykalnej zmianie: nie ma pracy, pieniędzy, samochodu, nie zdobył serca Justyny i... nie ma już możliwości uratowania klubu. A ten utrzymać się może tylko dzięki wygrywanym meczom. Wyjściem z sytuacji może być pojawienie się doktora Dewilskiego – właściciela tajemniczego preparatu, wpływającego na poprawę koordynacji pomiędzy mózgiem, a ciałem. W praktyce oznacza to, że Struś pomimo 1,72 wzrostu może się stać z dnia na dzień najlepszym koszykarzem. Nie wie jednak, że preparat ma skutki uboczne.

On, Michał, ukończył wydział reżyserii i stara się o możliwość nakręcenia debiutanckiego filmu na podstawie własnego scenariusza, ona, Ewa, jest początkującą aktorką. Oboje przyjechali do Warszawy w nadziei, że tu szybciej zrealizują swoje marzenia. Zamieszkują w wynajętej kawalerce, w oczekiwaniu na zawodowe spełnienie pracują w hipermarkecie. W wolnych chwilach on wędruje od producenta do producenta, usiłując zainteresować któregoś z nich swoim scenariuszem, ona chodzi na castingi, licząc, że wreszcie dostanie rolę.

Kuki wyjeżdża do Kenii wraz z kilkuletnim synem Emanuele i mężem Paulo. W Afryce czeka na nią nowy dom, a wraz z nim nowe wyzwania: dzikie lwy, słonie i węże, niszczycielskie burze i uzbrojeni kłusownicy. Mimo iż los wystawi ją na ciężką próbę, Kuki nie podda się i odnajdzie to, czego szukała - sens życia.